Έλληνας κι εγώ ονόματι Χάρης. Γέννημα θρέμμα Ναυπάκτου. Στα 18 μου μετακόμισα στην Πάτρα για να σπουδάσω Μηχανικός έργων υποδομής στα ΤΕΙ Πατρών. Τέλειωσα τις σπουδές μου το 2017. Έκανα τη στρατιωτική μου θητεία και βγήκα στην αγορά εργασίας με όπλα το πτυχίο και τον χαρακτήρα μου. Το πτυχίο δεν απέφερε και πολλά. Ο χαρακτήρας μου όμως –επικοινωνιακός, ευέλικτος, εχέμυθος, διακριτικός και κυρίως μετριόφρων!- μου έδωσε την ευκαιρία να εργαστώ σε θέσεις που δεν είχαν καμιά σχέση με τις σπουδές μου αλλά με την εξυπηρέτηση πελατών. Τυχαία μου ανοίχτηκε ένας δρόμος που μου άρεσε πολύ. Δεν το μετάνιωσα. Έδωσα και πήρα πολλά εκτός από λεφτά…. Γι’ αυτό μια μέρα "πήρα των ομματιών μου" κι είπα να δοκιμάσω την τύχη μου στην ξενιτιά! Ήρθα στο Βέλγιο το 2018, για να εργαστώ στην επιχείρηση του θείου μου εξυπηρετώντας τους επιβάτες της λambros λines στις μετακινήσεις τους. Δεν το μετάνιωσα. Δίνω και παίρνω πολλά και πάνω απ΄όλα εκτίμηση και ευγνωμοσύνη από τους επιβάτες που εξυπηρετώ.

Κι εγώ είμαι ο Μίλτος. Ο τρίτος της ομάδας. Δεν ξέρω τι θα σκεφτείτε για αλλά εγώ θα το πω: το όνειρό μου ήταν να γίνω οδηγός formula 1! Δεν ξέρω πώς την πάτησα και το 2010 άρχισα σπουδές Μηχανικού Αυτοματισμού στο ΑΤΕΙ Πειραιά, το οποίο όμως τέλειωσα το 2017.Μετά από 7 χρόνια ! Γιατί ; Μα γιατί οδηγούσα. Οδηγούσα, οδηγούσα, οδηγούσα. Ασταμάτητα. Από πατίνι μέχρι αγωνιστικό αυτοκίνητο. Αρκεί να ήμουν πάνω σε τροχούς, μόνος ή με παρέα. Αυτό είναι το πάθος μου. Κι όταν ο θείος μου μού πρότεινε το 2018 να εργαστώ μαζί του ως οδηγός, δεν το σκέφτηκα καθόλου. ΄Ηρθα αμέσως στο Βέλγιο κι από τότε οδηγώ οδηγώ οδηγώ. Ασταμάτητα. Βέβαια το mini bus δεν έχει καμία σχέση με formula 1 αλλά τουλάχιστον έχει τροχούς, τιμόνι, κινείται στην άσφαλτο αλλά και κάτι παραπάνω αυτή τη φορά, που δεν το έχουν ούτε τα πατίνια ούτε τα αγωνιστικά : μεταφέρει ανθρώπους που μου συμπεριφέρονται με σεβασμό και ζεστασιά, στοιχεία απαραίτητα για την επαγγελματική μου ευτυχία.